اسلام براي اداره امور جامعه و تشکيل حکومت، ملاک ها و معيارهاي اساسي دارد که رعايت آن ها ضامن صلاح و سعادت جامعه و افراد آن است. از ديدگاه پيامبربزرگ اسلام (ص) يکي از دو گروهي که صلاح و فساد جامعه در گروي عملکرد آنان است، حاکمان و زمامداران هستند. حاکمان و مديران جامعه به عنوان مجريان خطوط کلي سياست و مديريت در جامعه نقش اساسي در پيشرفت و يا انحطاط آن دارند. بي ترديد اين گروه در بعد سلوک سياسي همواره در معرض خطرات و آسيب هايي قرار دارند که با شناخت و پرهيز از آن ها مي توانند خود و جامعه را از فساد و تباهي در امان دارند. با در نظر گرفتن حکومت اسلامي در عصر پيامبر اکرم (ص) و اميرالمومنين (ع) به عنوان حکومت هاي اسوه و نمونه به نظر مي رسد اهم آسيب هايي که در بعد مديريت سياسي، حاکمان و زمامداران جامعه را تهديد مي نمايد عبارتند از: قدرت طلبي، استبداد و خودکامگي، مداهنه و سازش کاري، دروغ گويي و فريب کاري، ايجاد اختناق در جامعه، عدم رعايت انصاف و بي اعتنايي به حقوق مردم، جنگ طلبي و ستيزه جويي و عدم رعايت اهليت و شايسته سالاري در سپردن مسووليت ها به افراد.